Εξακολουθώ να παρατηρώ προσεχτικά τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα στο ποδόσφαιρο. Σας υπενθυμίζω ότι στις αρχές του χρόνου είχα αφιερώσει μια ολόκληρη εκπομπή στο Blue Sky και είχα πει στα υπεύθυνα όργανα της πολιτείας, αλλά και στους προέδρους των ΠΑΕ ότι πρέπει να προλάβουν να γκρεμίσουν πριν εδραιωθεί, τη νέα παράγκα που έχτισαν ο Μπέος με τον Μαρινάκη. Είχα αναφέρει τα ονόματά τους και είχα δεχθεί πολλά αρνητικά μηνύματα για αυτό.
Δεν ήταν μόνο θέμα γνώσης, αλλά κυρίως θέμα αντίληψης. Κάθε φορά που μπαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο ένας νέος παράγοντας που έχει πολύ χρήμα, αμέσως θα τον πλευρίσουν οι γνωστοί – άλλα όχι άγνωστοι πλέον – για να του πουλήσουν εκδούλευση. Ο Μαρινάκης διψώντας για άμεση αναγνώριση της αξίας του από τον φίλαθλο του Ολυμπιακού (μην ξεχνάτε ότι έπρεπε να απομυθοποιηθεί ο Κόκκαλης) μπήκε άμεσα στο παιχνίδι χωρίς να τον ενδιαφέρει το ποιόν των ανθρώπων που έτρεξαν να δουλέψουν για αυτόν. Έκανε βεβιασμένες κινήσεις και έδειξε τεράστια απειρία.
Μην ξεχνάτε ότι οι δύο προηγούμενες παράγκες που είχαν δημιουργηθεί επί των ισχυρότερων από αυτόν Καπετάνιου και …θείου δεν χτίστηκαν σε μία μέρα. Όσοι έχετε μνήμη θα θυμάστε ότι στην αρχή αυτοί οι δύο έφαγαν αρκετές σφαλιάρες και μετά από 2-3 χρόνια άρχισαν να την ψάχνουν και αλλιώς τη δουλειά. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού θα έπρεπε να προσέχει καλύτερα τις παρέες του και το ιστορικό αυτών.
Επίσης μου κάνει εντύπωση πως παρά το γεγονός ότι ήξερε ότι τον παρακολουθούν (ίσως να μην υποψιαζόταν την ΕΥΠ), εξακολουθούσε τόσο αυτός όσο και όλοι οι υπόλοιποι να μιλούν ακατάπαυστα από το τηλέφωνο. Παίζει ρόλο η ανεξέλεγκτη αλαζονεία; Όχι μόνο. Κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερο ρόλο παίζει η άγνοια κινδύνου και η κατάχρηση εξουσίας η οποία στη χώρα μας δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Όλοι αυτοί περίμεναν ότι ποτέ και τίποτα δεν θα έβγαινε στον αέρα και ότι με ένα απλό τηλεφώνημά τους θα έκλειναν όλα τα στόματα αυτών που ήξεραν κάτι.
Ξέρετε που την πάτησαν; Ο πρωθυπουργός μετά από την ασφυκτική πίεση που δέχθηκε από τους αγανακτισμένους πολίτες για απονομή δικαιοσύνης, έπρεπε οπωσδήποτε να στείλει κάποιους …χριστιανούς στον λάκκο των λεόντων. Προκειμένου λοιπόν να την πληρώσουν οι πολιτικοί και η πολιτική, την πλήρωσαν τα λαμόγια του ποδοσφαίρου και έτσι τώρα αρχίζει να υπάρχει ένα αίσθημα δικαιοσύνης το οποίο είναι μάλλον πρωτόγνωρο εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας.
Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι θα έχουμε βαριές τιμωρίες. Το ότι χθες το βράδυ έβαλαν τον Μπέο φυλακή δεν ήταν διότι πίστευαν πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα εξαφανιστεί, αλλά για να μπουν οι φωτογραφίες του και τα πλάνα του σε όλες τις εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων (κάτι σαν τον Στρος Καν δηλαδή). Πιάστηκε λοιπόν ο άνθρωπος που φταίει για όλα και τώρα πλέον μπορούμε να ζήσουμε …ανέμελοι την όμορφη ζωή μας σε αυτόν τον τόπο.
Και θέλετε να σας πω και κάτι ακόμα; (γκαραντί αυτό). Ο φουκαράς ο Μπέος ως γνήσιος Έλλην, πολλά έλεγε, αλλά λίγα έκανε. Περισσότερο παραμύθιαζε τους συνομιλούντες του παρά έπραττε. Γι΄αυτό εξάλλου και ο εμπειρότατος Κόκκαλης ποτέ δεν είχε καμία συναναστροφή μαζί του. Όχι από απέχθεια, αλλά επειδή δεν μπορούσε να του προσφέρει την εκδούλευση που ήθελε. Μπροστά στον Θωμά Μητρόπουλο ο Αχιλλέας δεν είχε ευάλωτη μόνο την …πτέρνα του αλλά ολόκληρο το ογκώδες σώμα του!
Σε αυτή την ιστορία φίλες και φίλοι είναι εμπλεκόμενοι λίγο πολύ, παίκτες και παράγοντες από όλες τις ομάδες. Εδώ και πολύ καιρό σας είχα ενημερώσει για αυτό και πολλές φορές δεν δίσταζα να σας αναφέρω και ονόματα ομάδων τόσο από την πρώτη όσο και τη δεύτερη κατηγορία. Επίσης μην πιστεύετε ότι σε αυτή την ιστορία υπάρχουν θύματα. Υπάρχουν μόνο θύτες που πολύ απλά ξέρουν τέτοιο θέατρο που άνετα θα κέρδιζαν τις εντυπώσεις σε παράσταση στην Επίδαυρο. Πολλοί από αυτούς παρασύρθηκαν από τα παχιά τα λόγια κάποιων και από την προοπτική του εύκολου χρήματος. Οι ελπίδες τους όμως ήταν φρούδες. Οι περισσότεροι ήταν …γατάκια και ούτε σε αυτό δεν μπόρεσαν να κάνουν μια σωστή επαγγελματική δουλειά.
Η εισαγγελία διαβάζω ότι εξετάζει πάνω από 100 αγώνες που πιθανό να ήταν στημένοι. Στη δεύτερη κατηγορία υπάρχει όντως πολύ ψωμί για έρευνα. Στη Σουπερ Λιγκ όμως ήταν ελάχιστα τα παιχνίδια όπου έγινε πραγματικά κάτι. Ένα από αυτά – και το είχα πει τότε – ήταν το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός: 2-1. Ήταν τόσο εμφανές το σφάξιμο του Καλόπουλου που ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αν ο Παναθηναϊκός άφηνε το συγκεκριμένο παιχνίδι χωρίς να κάνει κάτι, ήξερε ότι η ιστορία θα συνεχιστεί. Δεν σας έκανε εντύπωση που παρά το γεγονός ότι ήταν ένα μεγάλο έγκλημα, οι υπεύθυνοι του Παναθηναϊκού μετά από 2-3 μέρες σώπασαν;
Σε αυτό το ματς κρίθηκε το πρωτάθλημα και όμως μετά από δύο 24ώρα κανείς δεν μίλαγε. Άλλες φορές ένα ανάποδο πλάγιο να έδινε ο διαιτητής και γινόταν χαμός για εβδομάδες σε τέτοια ντέρμπι. Επειδή όμως ακόμα δεν έχουμε ακούσει ούτε το 30% των συνομιλιών ανάμεσα σε παράγοντες, προπονητές, παίκτες, δημοσιογράφους και μάνατζερ, καλύτερα να το σταματήσουμε εδώ.
Πολύ ωραίο κ εμπεριστατωμένο άρθρο π λέει μέσα πολλές αλήθειες!
ΑπάντησηΔιαγραφή